Με αφορμή τον ένα χρόνο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χ.Α. καλείται συγκέντρωση και πορεία από την Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας στις 7:30μμ στην κεντρική πλατεία της πόλης. Πραγματοποιείται μικροφωνική με αντιφασιστικά τραγούδια ενώ μοιράζεται και διαβάζεται το παρακάτω κείμενο. Στις 9:00μμ και αφού στην πλατεία έχουν φτάσει τα μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ και της Λαϊκής Συνέλευσης Άρτας τα οποία είχαν καλέσει στην πλατεία Κιλκίς ξεκινά η πορεία η οποία κατευθύνεται προς Άγιο Γεώργιο, βγαίνει στον δρόμο και διασχίζει την Αμβρακίας και την Β.Πύρου και καταλήγει ξανά στην κεντρική πλατεία. Δυνατός παλμός και πολλά κοινά αλλά και συγχρονισμένα συνθήματα από τον κόσμο που αριθμούσε γύρω 250 στα άτομα . Το μπλόκ της Αντιφασιστικής Συσπείρωσης με πανό ”ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ” αριθμούσε γύρω στα 80 άτομα . Αρκετός ήταν ο κόσμος που παρέμεινε στην πλατεία για αρκετή ώρα μετά την λήξη της πορείας.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Μερικά χρόνια πριν, στις αρχές της κρίσης και των μνημονίων, γεννήθηκαν και γιγαντώθηκαν δράσεις και αντιστάσεις από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Το κράτος ενώ είχε εξαπολύσει τρομοκρατία μέσω της προπαγάνδας και επιστρατεύσει όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διέθετε, ένα βήμα πριν κατεβάσει τον στρατό στους δρόμους έβγαλε από το μανίκι το προτελευταίο του χαρτί. Η κυβέρνηση ξεθάβοντας παλιές γνωστές εμφυλιοπολεμικές τακτικές, επιστρατεύει τους ιδεολογικούς της αδερφούς, τους ναζιστές της Χ.Α, προσπαθώντας να καθορίσει τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα.
Οι εξουσιαστές, τους έβαλαν έτσι στο παιχνίδι, ώστε να αποπροσανατολίσουν και να κανιβαλίσουν μια κοινωνία που ευελπιστούσαν πως θα αναλωθεί και καταναλωθεί στον σουρεαλισμό της εθνικής ομοψυχίας, ενώ οι καπιταλιστές ανενόχλητοι θα λεηλατούν τη φύση και τις κοινωνίες .
Τα τάγματα των ναζιστών αρχικά λανσαρίστηκαν σαν ένα καινούργιο φαινόμενο ριζοσπαστικής και αντιμνημονιακής δράσης, ενάντια στο πολιτικό σύστημα που είχε «προδώσει τον λαό» και όχι απλά δρούσαν ανεξέλεγκτα αλλά και διαφημίζονταν σε καθημερινή βάση από τα ΜΜΕ. Τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί και μαχαιρώματα, όλα αυτά χέρι-χέρι πολλές φορές με την αστυνομία, φέρνουν σαν αποτέλεσμα τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν στις 17 Ιανουαρίου του 2013 όπου η πολιτική σημασία της υπόθεσης σχεδόν θάφτηκε. Οι φασίστες ήταν σίγουροι πως τα αυξανόμενα εκλογικά τους ποσοστά, η είσοδος τους στην βουλή και η συνεργασία τους με την ΕΛ.ΑΣ θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν ανενόχλητοι την δολοφονική τους δράση και αυτό φάνηκε με την σφοδρή επίθεση που δέχτηκαν στο Πέραμα συνδικαλιστές της ναυπηγο επισκευαστικής.
Λίγες μέρες αργότερα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός στο Κερατσίνι από το μαχαίρι του ναζιστή Ρουπακιά, που συμμετείχε στο συγκεκριμένο τάγμα εφόδου της Χ.Α. Το περιστατικό διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια της ομάδας ΔΙΑΣ που καθ’ όλη την διάρκεια της επίθεσης παρακολουθούσε αμέτοχη. Παρά τις αρχικές προσπάθειες συγκάλυψης της δολοφονίας, τα γεγονότα αλλά και οι μαρτυρίες δεν άφησαν περιθώρια να γίνει αυτό. Τις επόμενες μέρες ο κόσμος ξεσηκώνεται. Τα γραφεία των φασιστών δέχονται επιθέσεις. Σε όλο τον ελλαδικό χώρο αλλά και το εξωτερικό πραγματοποιείται πλήθος εκδηλώσεων και διαδηλώσεων κάνοντας ξεκάθαρο στους φασίστες ότι στο δρόμο, τις γειτονιές και οπουδήποτε αλλού, είναι και θα είναι ανεπιθύμητοι.
Η κυβέρνηση τρεμάμενη τις εξεγερτικές αντιδράσεις του κόσμου και την αποκάλυψη της πλήρους σύμπλευσής της με τους νεοναζί, αποφάσισε να τους «παγώσει» κηρύσσοντας τους ως μία «παράνομη εγκληματική οργάνωση». Μιά εγκληματική οργάνωση που για τα μάτια του κόσμου βρίσκεται υπό διωγμό αλλά παρόλα αυτά χρήζει πλήρους προστασίας σε κάθε της κίνηση, και ταυτόχρονα μοιράζεται και προωθεί μέσα στην βουλή κοινή πολιτική ατζέντα με τους μνημονιακούς και αντικοινωνικούς σχεδιασμούς μιας εγκληματικής κυβέρνησης. Αυτό που προκύπτει δείχνει πως η «δημοκρατία» της σημερινής κυβέρνησης όχι μόνο δεν εχθρεύεται και πολεμά το φασισμό, αλλά αποτελεί με αυτόν ένα σύμπλεγμα συγκοινωνούντων δοχείων βίας και εξουσίας.
Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα η κυβέρνηση δείχνει να έχει «θέσει σε διαθεσιμότητα» την χρυσή αυγή ενώ ταυτόχρονα έχει ενσωματώσει σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογία και τις πρακτικές των ναζιστών στους κυβερνητικούς της σχεδιασμούς.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό, μοιρολατρία ή αναμονή.

Μακριά από αυταπάτες και βλέποντας πως το υπάρχον σύστημα δικαιοσύνης μόνο δίκαιο δεν είναι, ας μην φανεί περίεργο όταν η κοινωνία βρεθεί ξανά μπροστά σε μία νέα άνοδο του φασισμού ή σε φαινόμενα μιας νέας, ακραίας, αντικοινωνικής και μισάνθρωπης βίας. Ο φασισμός, οι ναζιστικές συμμορίες η κρατική και παρακρατική βία και εξαθλίωση που επιβάλλονται, μπορούν και πρέπει να ανακοπούν «από τα κάτω». Οι κάθε είδους επίδοξοι δυνάστες και δικτάτορες δεν αντιμετωπίζονται σε δικαστικές αίθουσες, με εκλογικές διαδικασίες ή «αντιρατσιστικά νομοσχέδια» κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων· όπως έχει δείξει η ιστορία, τσακίζονται οργανωμένα στο δρόμο με μαζικούς, ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Να καλλιεργήσουμε τις απελευθερωτικές προοπτικές που βασίζονται στην συνείδηση , την ευθύνη, την ισότιμη συμμετοχή και συνύπαρξη των ανθρώπων μέσα σε διαρκείς κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και αγώνες.
Να δημιουργήσουμε τις κινήσεις και τα κινήματα που θα προωθήσουν την ρήξη και την σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα, με τις λογικές και τις πρακτικές που γεννούν και αναπαράγουν διακρίσεις, εκμετάλλευση, καταπίεση έως και ακραίες μορφές ολοκληρωτισμού.
Μακριά από λογικές εκπροσώπησης και ανάθεσης, χτίζοντας δομές αγώνα και αλληλεγγύης, που πέρα από την εναντίωση και τον πόλεμο στον φασισμό θα επιτίθενται και σε ό,τι τον γεννά και τον θρέφει.
Για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης, ελευθερίας…

«Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά, να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά, πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.
Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά, που έχει πάνω της το φόβο, την ασχήμια… κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,
κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλαστήμια.
Δε θα δακρύσω μα ούτε και θα φοβηθώ. Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,
ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.
Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν σ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει, αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.»
στίχοι από το τραγούδι του Παύλου Φύσσα (Κillah. P) Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ