Τετάρτη 30 Απριλίου 8:30μ.μ πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Σκουφά
Προβολή βίντεο «ΣΙΚΑΓΟ 1886 Στιγμές Εργατικής Πρωτομαγιάς»
και συζήτηση για την οργάνωση και συμμετοχή στην πορεία της Πρωτομαγιάς.

Την Πέμπτη 1 Μάη από το Εργατικό κέντρο Άρτα ξεκινάει η πορεία και καταλήγει στην κεντρική πλατεία όπου το εργατικό κέντρο πραγματοποιεί μικροφωνική.
Το μπλοκ που συγκροτήθηκε στο πανό της Αντιφασιστικής Συσπείρωσης που έγραφε «Ταξική πρωτομαγιά εξεγερμένη καθημερινότητα ως την κοινωνική απελευθέρωση» αποτελούνταν από 30 περίπου άτομα και πορεύθηκε με αρκετό παλμό.
Συνθήματα που ακούστηκαν μεταξύ άλλων:
Αν δεν αντισταθούμε σε κάθε αφεντικό δούλους θα μας έχουμε για μερικά ευρώ.
Άδειο στομάχι, άδειο πορτοφόλι, ήρθε η ώρα να εξεγερθούμε όλοι.
Η αυτοοργάνωση των εργατών, θα γίνει εφιάλτης των αφεντικών.
Και άλλα…
Το αυτοσχέδιο υπαίθριο Απεργιακό καφενείο στήθηκε στην πλατεία Σκουφά, αλλά λόγω βροχής η κουβέντα που είχε καλεστεί μετά το τέλος της πορείας δεν πραγματοποιήθηκε.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε .

ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Ήτανε πρώτη Μαΐου του 1886, στο Σικάγο. Καθοριστική ημέρα για τις διεκδικήσεις των εργατών, με βασικό αίτημα την θέσπιση του οκταώρου, όπου δυναμικές απεργίες καταλήγουν να καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής. Αποτέλεσμα δεκάδες νεκροί και τραυματίες καθώς επίσης και η ιστορική δίκη 8 αναρχικών αγωνιστών και η εκτέλεση τεσσάρων εξ αυτών.

Η Πρωτομαγιά καθιερώνεται ως η παγκόσμια ημέρα των εργατών στις 20 Ιουλίου του 1889, στο συνέδριο της 2ης Διεθνούς στο Παρίσι.
Έκτοτε σε όλο τον κόσμο πολλές μεγάλες και σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται την 1η του Μάη σαν ημέρα μνήμης για τα γεγονότα στο Σικάγο αλλά και για την συνέχιση διεκδίκησης των εργατικών δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα τα σημαντικότερα γεγονότα που έχουν σημαδέψει την πρώτη Μάη, είναι το 1936 στην Θεσσαλονίκη όπου καπνεργάτες αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία διεκδικώντας τα αιτήματα τους. Ως ένδειξη αλληλεγγύης και άλλοι καπνεργάτες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας προβαίνουν σε μαζικές κινητοποιήσεις οι οποίες καταστέλλονται βίαια από στρατό και αστυνομία με τραγικό απολογισμό 12 νεκρούς και 300 τραυματίες.
Την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή συνέπεσε η εκτέλεση 200 ατόμων από τις ναζιστικές δυνάμεις.
Το κυρίαρχο οικονομικοπολιτικό σύστημα, κυβερνήσεις και εκάστοτε εξουσία δεν είχαν ποτέ σαν σκοπό να υπηρετήσουν το κοινό συμφέρον όπως αυτό εκφράζεται βάση των συλλογικών αναγκών και επιθυμιών της κοινωνίας, αλλά να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα ώστε να διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία για την μέγιστη εκμετάλλευση και κυριαρχία τους.
Εν έτει 2014, μετά τον ερχομό της «κρίσης», κράτος και αφεντικά αναβαθμίζουν τις πρακτικές τους. Κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων αφαιρούνται σταδιακά μη αφήνοντας περιθώριο για νέες διεκδικήσεις. Αποφασίζουν και διατάζουν σε μια νύχτα, ψηφίζοντας νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, κρίνοντας παράνομη και καταχρηστική οποιαδήποτε δυναμική κινητοποίηση ή δράση αντίστασης. ‘Όσοι δεν ενδίδουν στον εκβιασμό αυτό, έρχονται αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο της κρατικής βίας (πειθαρχικά, επιστρατεύσεις, ξύλο, χημικά και συλλήψεις). Από την άλλη τα αφεντικά επικαλούμενα τη «σκληρή πραγματικότητα» συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα (εκβιασμούς, μαύρη εργασία, μη καταβολή δεδουλευμένων, εξευτελιστικές συνθήκες, αμοιβές και ωράρια εργασίας).
Χρόνια τώρα σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατρακύλα έχει παίξει ο ευτελισμός της έννοιας του συνδικαλισμού. Μπροστά στα μικροκομματικά συμφέροντα παραμερίζονται οι πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων για ουσιαστική συμμετοχή, οργάνωση και διεκδίκηση. Παράλληλα οι ηγεσίες των συνδικάτων οι οποίες συνδιαλέγονται συστηματικά με την πολιτική και οικονομική ελίτ, στο όνομα της αστικής νομιμότητας, παρεμποδίζουν προοπτικές για πιο ριζοσπαστικούς, εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Προκηρύσσουν 24ωρες απεργίες «πυροτεχνήματα», δίχως στοιχειώδη οργάνωση και προεργασία, καθιστώντας τες ένα είδος εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Όταν μάλιστα κάποιες μορφές αγώνα ξεφεύγουν από την κομματική ή νομότυπη γραμμή τους, σπεύδουν αμέσως να τις απαξιώσουν, να τις συκοφαντήσουν και να τις χαρακτηρίσουν ακόμη και σαν προβοκάτσια.

Από τη άλλη το κομμάτι της κοινωνίας που αντιλαμβάνεται την ζοφερή πραγματικότητα, δεν πρέπει να απογοητεύεται , επαναπαύεται ή παραιτείται μπροστά στα καλούπια και τις νόρμες που επιβάλλονται από κάθε λογής κρατικούς, κομματικούς και εργοδοτικούς νταβατζήδες, αλλά να συνειδητοποιήσει την πραγματική δύναμη που έχει στα χέρια του. Να οργανωθεί και να δημιουργήσει δομές και αντιστάσεις από τα κάτω, παραθέτοντας τους δικούς του όρους, αμφισβητώντας τις κοινωνικές συμβάσεις και ερχόμενο σε ρήξη με το θεσμικό κατεστημένο.
Απέναντι στην επίθεση που εξαπολύουν κράτη, τοπικά και διεθνή αφεντικά, καθώς και όλοι τους οι μηχανισμοί ελέγχου και προπαγάνδας, η τάξη των εργαζομένων και των εκμεταλλευόμενων, οφείλει να αντεπιτεθεί και να πάρει πίσω, όλα όσα της ανήκουν.

Να διεκδικήσουμε πέρα από τα κοινωνικά αγαθά, τον κλεμμένο χώρο, χρόνο, τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας.
Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας συλλογικά και αδιαμεσολάβητα, προωθώντας τις αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας μέσα από την καθημερινή ζωή και δράση.
Να οξύνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση και αυτόδιεύθυνση.

Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας
https://antifasistikiartas.squat.gr/