Αφίσες για Ρωμανό και 6 Δεκέμβρη.

Αφίσες για Ρωμανό και 6 Δεκέμβρη που κολλήθηκαν στην Άρτα τετάρτη μεσημέρι.

ρωμανος κιλκισΣυγκέντρωση-πορεία αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό.

Παρασκευή 6:30μμ  στην πλατεία Κιλκίς

δεκεμβρη 14τελικηΣυγκέντρωση και πορεία  6 Δεκεμβρίου.

Σάββατο 8:00 μμ κεντρική πλατεία της Άρτας

 

 

Ενημέρωση και αποτίμηση από πορεία 17 Νοέμβρη

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το μπλόκ της Αντιφασιστικής Συσπείρωσης πορεύθηκε στην πορεία της 17 Νοέμβρη με πανό «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη»
Δυνατός παλμός, πλήθος κόσμου και πολλά συνθήματα παρ’ όλες τις προβληματικές που προηγήθηκαν.
Μετά το τέλος της πορείας κρεμάστηκε πανό αλληλεγγύης στον αγώνα των μαθητών και των φοιτητών.

Για την πορεία του πολυτεχνείου φέτος υπήρχαν κυρίως διάφορα καλέσματα μέσω internet για πλατεία Κιλκίς στις 6:00 το απόγευμα. Μοναδικά καλέσματα στον δρόμο ήταν οι αφίσες που είχαν κολληθεί στο κέντρο της πόλης απο την Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας και ένα πανό από το Ε.Κ.Άρτας (επίσης για 6:00). Κατά τις 6:05 και πριν καλά καλά ο κόσμος αρχίσει να συγκεντρώνεται, το ΠΑΜΕ παραδοσιακά και προμελετημένα, εξαπατώντας το μπλοκ των μαθητών και των φοιτητών τους αναγκάζει να ξεκινήσουν. Τα υπόλοιπα μπλοκ και ο κόσμος που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο σημείο του καλέσματος, ξεκινάνε επίσης βιαστικά. Ομολογουμένως αυτό το σενάριο «πολιτικής βιασύνης» δεν το είχαμε σκεφτεί και μη θέλοντας να αποκοπούμε από τον κύριο όγκο της πορείας μέχρι να αντιληφθούμε τι ακριβώς έχει συμβεί, κάναμε και εμείς το λάθος να ακολουθήσουμε. Το αποτέλεσμα αυτής της σπέκουλας και χειραγώγησης του ΚΚΕ- ΠΑΜΕ-ΕΚΑ, αλλά και η βεβιασμένη απόφαση των υπολοίπων να ακολουθήσουμε, είχε σαν αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων , φτάνοντας στο σημείο της συγκέντρωσης να διαπιστώσει ότι η πορεία έχει ήδη ξεκινήσει. Χάνεται έτσι για αρκετό κόσμο που έχει κατέβει στον δρόμο η δυνατότητα να τιμήσει για φέτος την επέτειο του πολυτεχνείου. Η πορεία ακολούθησε το δρομολόγιο πλατεία Κιλκίς -Άγιο Γεώργιο – Λαϊκή αγορά και πάλι πλατεία Κιλκίς .Παρόλο τον κόσμο και το παλμό της πορείας επιστρέφοντας στο σημείο της προσυγκέντρωσης, βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια και αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της ζημιάς και το αποτέλεσμα της πολιτικής κακοήθειας των ειδικών του καπελώματος και της κανιβαλίζουσας πρωτοπορίας. Βλέποντας πως πολλοί δυσανασχετούν με το όλο σκηνικό και αφού συνειδητοποιούμε το λάθος, να παρασυρθούμε και εμείς οι ίδιοι από αυτήν την κατάσταση, μετά από σύντομη συζήτηση , επιλέγουμε μέσω συνθημάτων να καλέσουμε την συνέχιση της πορείας, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε αυτούς που δεν πορεύθηκαν να το κάνουν. Περιμένοντας κάποια ανταπόκριση και ενώ βλέπουμε πως δεν διατίθεται κάποιο άλλο μπλοκ να ξεκινήσει, ξεκινάμε με το σύνθημα «το κίνημα δεν θέλει πατέρες και βοσκούς –θέλει αγώνες εξεγερτικούς» Πραγματοποιείται πορεία μέχρι την κεντρική πλατεία όπου μοιράστηκαν και τα τελευταία κείμενα.

Κλείνοντας θα θέλαμε να τονίσουμε καταγγέλλοντας κάθε είδους (και από οποιαδήποτε κατεύθυνση) «πολιτική» κουτοπονηριά , κομματική χειραγώγηση και ανταγωνιστικό σεχταρισμό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν βοηθούν στον εμπλουτισμό και την εξέλιξη του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Απέναντι στην καπιταλιστική ιμπεριαλιστική- κυβερνητική- κρατική (ας τα βάλει ο καθένας με όποια σειρά θέλει) κυριαρχία και καταπίεση, αυτές οι νοοτροπίες και οι τακτικές το μόνο που παράγουν είναι ο περαιτέρω κατακερματισμός της οργάνωσης και της αντίστασης των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων. Οι πρακτικές αυτές δημιουργούν έντονα αρνητικό κλίμα σε αυτούς που έχουν την διάθεση να αγωνιστούν αλλά και απογοήτευση σε αυτούς που ήδη αγωνίζονται. Ρίχνουν νερό στον μύλο, απολίτικων και αντιδραστικών στοιχείων που από αφέλεια ή εσκεμμένα απαξιώνουν τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες με ατάκες του στυλ «όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική είναι σάπιοι», «αν κυβερνούσαν αυτοί θα ήταν ακόμη χειρότεροι», «όλοι τελικά κοιτάνε την πάρτη τους», «με τούτους εδώ δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα απολύτως» κλπ.
Τέτοιες σκηνές, νοοτροπίες και εσωστρέφειες δεν ενθαρρύνουν τον κόσμο να διεκδικήσει και να αγωνιστεί, αλλά τον στέλνουν σπίτι του, στην απελπισία, την υποταγή και την ιδιώτευση. Ακόμη μπορεί και να τον στείλουν στην απέναντι πλευρα. Την πλευρά των «ισχυρών», των «νικητών », των «εξασφαλισμένων», των «ρεαλιστών» υπερασπιστών του καπιταλισμού και των αντικομμουνιστών…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

Ο Απρίλης του 1967, αποτέλεσε την αφετηρία μιας μακροχρόνιας περιόδου κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού σκοταδισμού και απομόνωσης. Το αμερικανοκίνητο στρατιωτικό κράτος εκτάκτου ανάγκης εν καιρώ πολιτικής κρίσης και κάτω απο το φόβο της κομμουνιστικής απειλής είχε περιορίσει κάθε ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα. Όποιος δε συμφωνούσε με τους γραμμένους και άγραφους κανόνες ενός παρανοικού καθεστώτος ερχόταν αντιμέτωπος με μια πληθώρα σαδιστικών τιμωριών. Απειλές, εκβιασμοί, βασανιστήρια, εκτελέσεις, εξορίες είχαν φτάσει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας στα όριά του. Παρ’ όλον το φόβο και τις αυστηρές κυρώσεις της ολοκληρωτικής χουντικής διακυβέρνησης, ομάδες και άτομα οργανωμένα ή και αυθόρμητα κατάφερναν συχνά να πλήξουν το γόητρο της χακί δημοκρατίας.

Η έντονη πολιτικοποίηση και το πάθος για ελευθερία σιγόβραζε. Το Νοέμβρη του 1973 εν’ μέσω έντονων φοιτητικών διεργασιών και διεκδικήσεων και με αφορμή συλλήψεις και βασανιστηρια φοιτητών στα ΕΑΤ-ΕΣΑ, 300 άτομα κινούμενα από την Νομική κατέλαβαν το πολυτεχνείο. Αρχικά χαρακτηριστήκαν από κάποιους ως εχθροί του έθνους και από κάποιους άλλους ως προβοκάτορες. Κάθε είδους συκοφαντική προπαγάνδα έπεσε στο κενό. Τα δίκαια αιτήματα, η ελεύθερη φωνή του ραδιοφωνικού σταθμού καθώς και το κυρίαρχο σύνθημα «Ψωμί – παιδεία – ελευθερία» συσπείρωσαν μεγάλο αριθμό φοιτητών και πολιτών στο Πολυτεχνείο, την γύρω περιοχή αλλά και σε άλλα πανεπιστήμια της χώρας. Απο την άλλη η ανησυχία των χουντικών για εξάπλωση της εξεγερτικής διάθεσης σε σχολεία και εργοστάσια τους οδηγεί στην άμεση ενεργοποίηση αστυνομίας, στρατού, και παρακρατικών . Το αιματοκύλισμα ξεκίνησε από ελεύθερους σκοπευτές και αστυνομικούς που εκτελούσαν εν’ ψυχρώ στη γύρω περιοχή και κορυφώθηκε με το γκρέμισμα της πύλης του Πολυτεχνείου από το στρατιωτικό άρμα. Τραγικός απολογισμός δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.Ένα χρονο μετά και αφού χάνεται η μισή Κύπρος μετά το αποτυχημένο εκεί εθνικιστικό πραξικόπημα, οι συνταγματάρχες κάτω απο το φόβο μία νέας εξέγερσης παραδίδουν την εξουσία στις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

41 χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Το κράτος συνεχίζει να εξαπατά και να ελέγχει την κοινωνία από τα πρώτα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου, βασισμένο σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης τεχνητών αναγκών και συνηθειών. Καταφέρνει έτσι, σε μεγάλο βαθμό, μέσα απο μια ψεύτικη ευημερία να μετατρέψει τον άνθρωπο και τις κοινωνίες σε μια εξαρτημένη μάζα πρόθυμη να υποστεί ή και να υιοθετήσει τις αποφάσεις των «δημοκρατικά εκλεγμένων» διαχειριστών της. Επικαλούμενοι μια οικονομική κρίση την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν, μικρά και μεγάλα αφεντικά, αναγκάζουν την κοινωνία να πληρώσει τα σπασμένα. Ισοπεδώνουν βασικές κοινωνικές δομές, αγαθά και δικαιώματα, ξεπουλούν και λεηλατούν μια ολόκληρη χώρα οδηγώντας τη στη φτώχεια, την εξαθλίωση και ό,τι συνεπάγεται αυτών.

Απέναντι σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν, να αντισταθούν και να εναντιωθούν στις επιβολές της «δημοκρατίας», το αλαζονικό κράτος επιστρατεύει την βία και τη μαύρη προπαγάνδα. Παράλληλα ρίχνει στη σκακιέρα διάφορα πολιτικά μορφώματα τα οποία διακατέχονται κυρίως από εθνικιστικά φρονήματα χρησιμοποιώντας τα για να αποπολιτικοποίησει και να αποπροσανατολίσει ακόμη περισσότερο.

Αυτή η λαίλαπα επιθέσεων που εξαπολύεται από το κράτος σε πολιτικό, οικονομικό, και κοινωνικό επίπεδο δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο με την οργάνωση και την αντίσταση «από τα κάτω» με οργανωμένες δομές αλληλεγγύης και δράσης που θα αντιπαλεύουν το υπάρχον σύστημα της χειραγώγησης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Μακριά και έξω από την κατεστημένη και προβληματική γραφειοκρατεία της αντιπροσώπευσης, να αμφισβητήσουμε, να εναντιωθούμε και να αναλάβουμε δράση ώστε να συντρίψουμε θεσμούς, νοοτροπίες και κανόνες που αναπαράγουν και διαιωνίζουν ένα σύστημα εξουσίας, ανισότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού.
Η εξέγερση το Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο, παρόλο που χρόνια τώρα γίνονται προσπάθειες να μετατραπεί σε μία σχολική γιορτή και μνημόσυνο, συνεχίζει να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για μικρές ή μεγαλύτερες εξεγέρσεις απέναντι στην καταπίεση που επιβάλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Τις μέρες αυτές, υπάρχουν πολλοί που θα υποστηρίξουν ότι το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Συμφωνούμε και συμπληρώνουμε με άλλο ένα σύνθημα των ημερών εκείνων,που αποτελεί την προϋπόθεση για την κάλυψη ακόμη περισσότερων αναγκών και επιθυμιών του ατόμου και της κοινωνίας, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Προβολή ταινίας Lorax – Χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι, Κυριακή 28/09/2014 (πλατεία Καραπάνου και Καραϊσκάκη)

Η εκδήλωση που αναβλήθηκε λόγω

καιρού, μεταφέρθηκε

για Κυριακή 28 Σεπτέμβρη

λρ

 

Ενάντια στην κοινωνική απάθεια που μας επιβάλουν… Αμφισβητούμε τις κοινωνικές και οικονομικές συμβάσεις δίνοντας ξανά νόημα σε λέξεις όπως επικοινωνία, συνύπαρξη, ψυχαγωγία, συνεργασία, ισότητα και αλληλεγγύη. Επανοικειοποιούμαστε τους δημόσιους χώρους και τον ελεύθερο χρόνο χτίζοντας βάσεις στην οργάνωση των αντιστάσεων, για την πραγμάτωση των συλλογικών αναγκών και επιθυμιών μας μακριά από τις λογικές του κέρδους, της διαμεσολάβησης, της ανάθεσης και της εκμετάλλευσης.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου,  Στην στρογγυλή πλατεία στα ψαροπλιά (Kαραπάνου και Καραϊσκάκη)

Χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι από τις 7:00μ.μ
Προβολή ταινίας, Lorax ο φύλακας του δάσους στις 9:00 μ.μ

Ενημέρωση από την αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στην μνήμη του Παύλου Φύσσα, 18-09-2014

1

Με αφορμή τον ένα χρόνο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χ.Α. καλείται συγκέντρωση και πορεία από την Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας στις 7:30μμ στην κεντρική πλατεία της πόλης. Πραγματοποιείται μικροφωνική με αντιφασιστικά τραγούδια ενώ μοιράζεται και διαβάζεται το παρακάτω κείμενο. Στις 9:00μμ και αφού στην πλατεία έχουν φτάσει τα μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ και της Λαϊκής Συνέλευσης Άρτας τα οποία είχαν καλέσει στην πλατεία Κιλκίς ξεκινά η πορεία η οποία κατευθύνεται προς Άγιο Γεώργιο, βγαίνει στον δρόμο και διασχίζει την Αμβρακίας και την Β.Πύρου και καταλήγει ξανά στην κεντρική πλατεία. Δυνατός παλμός και πολλά κοινά αλλά και συγχρονισμένα συνθήματα από τον κόσμο που αριθμούσε γύρω 250 στα άτομα . Το μπλόκ της Αντιφασιστικής Συσπείρωσης με πανό ”ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ” αριθμούσε γύρω στα 80 άτομα . Αρκετός ήταν ο κόσμος που παρέμεινε στην πλατεία για αρκετή ώρα μετά την λήξη της πορείας.

2

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Μερικά χρόνια πριν, στις αρχές της κρίσης και των μνημονίων, γεννήθηκαν και γιγαντώθηκαν δράσεις και αντιστάσεις από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Το κράτος ενώ είχε εξαπολύσει τρομοκρατία μέσω της προπαγάνδας και επιστρατεύσει όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διέθετε, ένα βήμα πριν κατεβάσει τον στρατό στους δρόμους έβγαλε από το μανίκι το προτελευταίο του χαρτί. Η κυβέρνηση ξεθάβοντας παλιές γνωστές εμφυλιοπολεμικές τακτικές, επιστρατεύει τους ιδεολογικούς της αδερφούς, τους ναζιστές της Χ.Α, προσπαθώντας να καθορίσει τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα.
Οι εξουσιαστές, τους έβαλαν έτσι στο παιχνίδι, ώστε να αποπροσανατολίσουν και να κανιβαλίσουν μια κοινωνία που ευελπιστούσαν πως θα αναλωθεί και καταναλωθεί στον σουρεαλισμό της εθνικής ομοψυχίας, ενώ οι καπιταλιστές ανενόχλητοι θα λεηλατούν τη φύση και τις κοινωνίες .
Τα τάγματα των ναζιστών αρχικά λανσαρίστηκαν σαν ένα καινούργιο φαινόμενο ριζοσπαστικής και αντιμνημονιακής δράσης, ενάντια στο πολιτικό σύστημα που είχε «προδώσει τον λαό» και όχι απλά δρούσαν ανεξέλεγκτα αλλά και διαφημίζονταν σε καθημερινή βάση από τα ΜΜΕ. Τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί και μαχαιρώματα, όλα αυτά χέρι-χέρι πολλές φορές με την αστυνομία, φέρνουν σαν αποτέλεσμα τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν στις 17 Ιανουαρίου του 2013 όπου η πολιτική σημασία της υπόθεσης σχεδόν θάφτηκε. Οι φασίστες ήταν σίγουροι πως τα αυξανόμενα εκλογικά τους ποσοστά, η είσοδος τους στην βουλή και η συνεργασία τους με την ΕΛ.ΑΣ θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν ανενόχλητοι την δολοφονική τους δράση και αυτό φάνηκε με την σφοδρή επίθεση που δέχτηκαν στο Πέραμα συνδικαλιστές της ναυπηγο επισκευαστικής.
Λίγες μέρες αργότερα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός στο Κερατσίνι από το μαχαίρι του ναζιστή Ρουπακιά, που συμμετείχε στο συγκεκριμένο τάγμα εφόδου της Χ.Α. Το περιστατικό διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια της ομάδας ΔΙΑΣ που καθ’ όλη την διάρκεια της επίθεσης παρακολουθούσε αμέτοχη. Παρά τις αρχικές προσπάθειες συγκάλυψης της δολοφονίας, τα γεγονότα αλλά και οι μαρτυρίες δεν άφησαν περιθώρια να γίνει αυτό. Τις επόμενες μέρες ο κόσμος ξεσηκώνεται. Τα γραφεία των φασιστών δέχονται επιθέσεις. Σε όλο τον ελλαδικό χώρο αλλά και το εξωτερικό πραγματοποιείται πλήθος εκδηλώσεων και διαδηλώσεων κάνοντας ξεκάθαρο στους φασίστες ότι στο δρόμο, τις γειτονιές και οπουδήποτε αλλού, είναι και θα είναι ανεπιθύμητοι.
Η κυβέρνηση τρεμάμενη τις εξεγερτικές αντιδράσεις του κόσμου και την αποκάλυψη της πλήρους σύμπλευσής της με τους νεοναζί, αποφάσισε να τους «παγώσει» κηρύσσοντας τους ως μία «παράνομη εγκληματική οργάνωση». Μιά εγκληματική οργάνωση που για τα μάτια του κόσμου βρίσκεται υπό διωγμό αλλά παρόλα αυτά χρήζει πλήρους προστασίας σε κάθε της κίνηση, και ταυτόχρονα μοιράζεται και προωθεί μέσα στην βουλή κοινή πολιτική ατζέντα με τους μνημονιακούς και αντικοινωνικούς σχεδιασμούς μιας εγκληματικής κυβέρνησης. Αυτό που προκύπτει δείχνει πως η «δημοκρατία» της σημερινής κυβέρνησης όχι μόνο δεν εχθρεύεται και πολεμά το φασισμό, αλλά αποτελεί με αυτόν ένα σύμπλεγμα συγκοινωνούντων δοχείων βίας και εξουσίας.
Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα η κυβέρνηση δείχνει να έχει «θέσει σε διαθεσιμότητα» την χρυσή αυγή ενώ ταυτόχρονα έχει ενσωματώσει σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογία και τις πρακτικές των ναζιστών στους κυβερνητικούς της σχεδιασμούς.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό, μοιρολατρία ή αναμονή.

Μακριά από αυταπάτες και βλέποντας πως το υπάρχον σύστημα δικαιοσύνης μόνο δίκαιο δεν είναι, ας μην φανεί περίεργο όταν η κοινωνία βρεθεί ξανά μπροστά σε μία νέα άνοδο του φασισμού ή σε φαινόμενα μιας νέας, ακραίας, αντικοινωνικής και μισάνθρωπης βίας. Ο φασισμός, οι ναζιστικές συμμορίες η κρατική και παρακρατική βία και εξαθλίωση που επιβάλλονται, μπορούν και πρέπει να ανακοπούν «από τα κάτω». Οι κάθε είδους επίδοξοι δυνάστες και δικτάτορες δεν αντιμετωπίζονται σε δικαστικές αίθουσες, με εκλογικές διαδικασίες ή «αντιρατσιστικά νομοσχέδια» κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων· όπως έχει δείξει η ιστορία, τσακίζονται οργανωμένα στο δρόμο με μαζικούς, ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Να καλλιεργήσουμε τις απελευθερωτικές προοπτικές που βασίζονται στην συνείδηση , την ευθύνη, την ισότιμη συμμετοχή και συνύπαρξη των ανθρώπων μέσα σε διαρκείς κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και αγώνες.
Να δημιουργήσουμε τις κινήσεις και τα κινήματα που θα προωθήσουν την ρήξη και την σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα, με τις λογικές και τις πρακτικές που γεννούν και αναπαράγουν διακρίσεις, εκμετάλλευση, καταπίεση έως και ακραίες μορφές ολοκληρωτισμού.
Μακριά από λογικές εκπροσώπησης και ανάθεσης, χτίζοντας δομές αγώνα και αλληλεγγύης, που πέρα από την εναντίωση και τον πόλεμο στον φασισμό θα επιτίθενται και σε ό,τι τον γεννά και τον θρέφει.
Για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης, ελευθερίας…

«Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά, να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά, πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.
Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά, που έχει πάνω της το φόβο, την ασχήμια… κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,
κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλαστήμια.
Δε θα δακρύσω μα ούτε και θα φοβηθώ. Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,
ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.
Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν σ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει, αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.»
στίχοι από το τραγούδι του Παύλου Φύσσα (Κillah. P) Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

3

Αντιφασιστική Συγκέντρωση – Πορεία, ένα χρόνο μετά από την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα,Πέμπτη 18/09/2014, 7:30μμ κεντρική πλατεία Άρτας

Αντιφασιστική Συγκέντρωση – Πορεία,
ένα χρόνο μετά από την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από τους νεοναζί της χρυσής αυγής.
Πέμπτη 18/09/2014, 7:30μμ κεντρική πλατεία Άρτας

fs